ดูเหมือนว่าการตรงดุ่มๆ เข้าไปฟัดแมวด้วยอารมณ์หมั่นเขี้ยวตามใจมนุษย์นั้นจะไม่ใช่วิธีที่ถูกต้อง ทาสแมวที่ต้องการให้น้องเหมียวเล่นด้วยโดยไม่แว้งกัดหรือข่วนทีเผลอ จะต้องรู้จักควบคุมตนเอง ไม่บีบบังคับและเปิดให้แมวมีทางเลือกมากที่สุดในระหว่างที่มีปฏิสัมพันธ์ในช่วงสั้นๆ

ผลการวิจัยหนึ่งชี้ว่า

• มีโอกาสน้อยมากที่แมวจะยอมเล่นด้วยหรือยอมให้สัมผัสตัวนาน ๆ หากแมวไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่มเข้าหาก่อน
• ไม่ควรจับต้องตัวแมวมากจุดหรือนานจนเกินไป
• เลือกสัมผัสบริเวณที่แมวส่วนใหญ่ชื่นชอบเช่นส่วนฐานของใบหู, ใต้คาง หรือแก้ม ซึ่งเป็นบริเวณที่มีต่อมกลิ่นของแมวอยู่ การสัมผัสบริเวณนี้จะปลอดภัยกว่าไปแตะต้องส่วนท้อง หลัง หรือที่โคนหาง

สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องคอยสังเกตปฏิกิริยาของแมวอยู่ตลอดเวลาว่ามันรู้สึกพอใจหรือเครียดกับสัมผัสจากเรากันแน่ สัญญาณที่บ่งบอกว่าน้องเหมียวอารมณ์ดีได้แก่การที่หางตั้งตรง, เป็นฝ่ายเข้าหาหรือสัมผัสคนก่อน, ส่งเสียงกรนครืดคราดหรือใช้เท้านวดตัวคน, อยู่ในท่าที่ผ่อนคลายและสะบัดหางไปมาช้าๆ, หูตั้งงอมาด้านหน้าเล็กน้อย

หากแมวอารมณ์ไม่ดีและต่อต้านการสัมผัสจากมนุษย์ สัญญาณที่จะสังเกตได้คือการหันหัวหนีไปทางอื่น, นิ่งเฉยไม่ตอบสนองการสัมผัส, กะพริบตาถี่, สะบัดหัวหรือตัว, กระตุกหรือเกร็งกล้ามเนื้อที่ต้นคอและหลัง, เลียจมูกหรือเลียตัวอย่างแรงและเร็ว, สะบัดหางฟาดรุนแรง, หูลู่ไปทางด้านหลัง

แต่หากน้องเหมียวหมดความอดทน ไม่อาจยอมรับความรักอันน่ารำคาญของเหล่าทาสได้อีกต่อไป การหันมาใช้เขี้ยวกัดมือและใช้กรงเล็บตบเอามือแสนซนของมนุษย์ออกไปให้พ้น ก็อาจจะเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เช่นกัน

ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าแมวที่เชื่องและว่านอนสอนง่าย ยอมให้คนจับตัวได้โดยดีนั้นก็มีอยู่ไม่น้อย แต่กรณีเช่นนี้ไม่ได้หมายความว่าแมวจะมีความสุขจากการถูกสัมผัสลูบคลำ เหมือนกับคนที่รู้สึกผ่อนคลายจากการนวดเสมอไป มีงานวิจัยที่ค้นพบว่า แมวที่ถูกฝึกให้เชื่องโดยได้อาหารและที่อยู่เป็นรางวัลนั้น จะมีระดับความเครียดสูงกว่าแมวที่ต่อสู้ไม่ยอมให้คนจับตัวเสียอีกนะ

*ข้อมูลจาก bbc.com